فرزاد جاسمی / ای همه آینده از تو! به جوانان زنده بگور شده ی میهنم!

هلاکم خواهدی دلبر و جلاد، نماید کینه حیوانیش تیز
نصیبم در جهان دشنام و تهمت، نحیف شاخی و سیل برگ پاییز
ز یاران کهن یاری نخیزد، بمانده سنگرم خاموش و خالی
نوای جغد دارد سوگ و ماتم، درون کوله بارش باد شب خیز
پی افشای ننگ دین فروشان، چه بگرفتم سلاح خامه در کف
فقیه ام خواند کافر مرد زاهد، به تکفیرم زبان در دست مهمیز
بگفتم حق خلقست مسکن و کار، نشاید توده ی زحمت گرسنه
چپاولگر بشد بیزار از من، نظام غارت سرمایه هم نیز
بگفتم می نشاید زنده در گور، نمودن سر بسر نسل جوان را
جوانان بسیج بر من گشودند، زبان لعنت صد تیز جان سوز
بپرسیدم چرا زن ها حقیرند، به مُلکی کو خداوندش رحیم است
بکرد شیرش حرامم مادر و لعن، فراوان با لب لعل شکر ریز
دلیل غارت اصحاب دین را، بپرسیدم ز عامی مردمی چند
نمودند شیون و زاری که دین رفت، بخونم تشنه شد دهقان بی چیز
کشیدم از دل غم دیده فریاد، که تا کی در جهالت دین بهانه است
بداد فتوای قتلم شیخ مزدور، سگانش حمله ور با تیغ خونریز
بگفتم زاهد و شیخ نایبانند، خدا را در زمین پس کو عدالت؟
بسیج اندر پی ام گردیده امت، که گیرند و کنند بر دار آویز
بشوراندند علیه ام توده ی کار، که این بی دین و آیین را برانید
مبادا خشمگین گردد خداوند، تغار صبر آن قهار لبریز
ندانستند، نمی دانند که دین را، بدامان پرورد دنیای سلطه
فقیه و شیخ و زاهد ریزه خوارند، تبهکارند و جمله فتنه انگیز
خدا و کعبه این قوم پولست، پس از سی سال روشن بر جهانست
و گر نه بهر چه در حفظ قدرت، کُشند و دائما شمشیرشان تیز
جوانم ای همه آینده از تو، ز من بگذشت فکر خویشتن باش
سزاوار تو نیست در بند بودن، فلک را رام و با گردون بیاویز
***
ششم دیماه هشتاد و هشت
درج شده توسط: اشتراک | در تاريخ : ۱۰/۰۶/۱۳۸۸ |

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::